Sade olmaktan yana her zaman söylediklerimi bir yana bırakırsak, aslında sadelik insanın yapabileceği en aptalca şey..Düşünsenize dünyaya bir kez gelmişken ve hareket kavramının sonsuzluğunu görmüşken sade bir yaşamı seçip ömrünüz boyunca şu süper egonun sizi bir türlü düzene koyamadığını düşünüyorsunuz:)
Toplum kuralları içerisinde bir delilik yapmanın seviyeleri kadar zor anlaşılan birşey daha var mıdır? Yaşadığınız veya yaşamayı hayallediğiniz ortamlar için pek de gözalıcı gelen hayaller kurgulamayın.Çünkü onlar beyninizin eline verilmiş elemetlerle kurgulanabilen hayaller.. Bu hayallerin yetinme kadranının tavan yaptığı yer neresi biliyor musunuz; paylaşım sonucu size söylenen yeterlilik hazzı..:) Haydi tüm hayallerinizi ortaya çıkarın.. Bir çuvalı doldurur mu acaba? Haz kadranlarınız tavan yapar mı!!
Bırakalım bu tür hayallemeleri de kendi mutluluğumuza dönelim.. İnsanlık akla sahip olduğu ilk yıllardan beri [tabi şimdi akıl sahibi sayıyorsak] mutluluğun bir formülünü.. tanımını.. gelgelesini bulmak için uğraşıp durur.. Halbuki mutluluk insanın özgürlüğüdür.. Bireyler her açıdan tek tek ve tamamen özgür olamayacağına göre de sürekli mutluluk yoktur.. Şu bakidir ki mutluluğun çoğul olduğu durumlar vardır.. Bu da paylaşım gücü ve karşılıksız iyilik güdüsü taşıyan duygu-hareketlerdir.. Düşünün bir insanı sadece ona karşı yaptığınız karşılıksız iyilik ile birşeylere ikna edebilirsiniz..Başka türlü yaptıklarınız, olumlu yöde gelişse de kaideyi bozmayacaktır.
Haydi tekrar sevinip kişneyelim.. Çünkü mutlu olmanın sırrını öğreniverdik bile :) Yada benim aptal tanımlamalarım mutluluğu sizin pencerenizden göremiyor.. Doğru olan B şıkkı bence..
Her birey kendi düşüncelerinin akışının onun için hazza giden tarafında mutlu olabiliyor..
